SANTRA – Sakaryaspor bu ligde bir ilki değil, kaderini yaşıyor..

SANTRA

Sakaryaspor bu ligde bir ilki değil, kaderini yaşıyor..

Covid-19 nedeniyle seyircisiz oynanan maçları bir kenara koyarsak Sakaryaspor adına bu yılın son birkaç yıldan ne farkı var?

Yine yeniden bir kez daha senede iki kez takım kuruluyor, iki genel kurul yapılıyor, her yıl hocalar değişiyor, finaller kaybediliyor..

Sakaryaspor bu ligde bir ilki değil, kaderini yaşıyor..

2. ligde dördüncü yılımız, dört yıl öncesine göre değişmeyen ne var?

Hayat devam ediyor, bugüne bakalım elbet..

Şampiyonluğa oynayan takım diğer grubun lideri Manisa FK gibi olmalı, içerde-dışarda vurmalı..

Çarşamba günü bizim grubun lideri Eyüpspor Sivas deplasmanında 2-0’ı koruyamadı, dün Tarsus deplasmanında 1-0 zor kazandı..

İşte dedim, yakalayabileceğimiz bir lider!.

Ancak böyle bir lideri yakalayabilmek için dün Sakarya’da Turgutluspor’u yenmeli, şampiyonluk havasına girmeliydik..

Ancak hala umut var, çünkü ligde denge oluştu, ligin dibi Kardemir Karabükspor dışında ayağa kalktı..

Özellikle yine dün Vanspor’un evinde alt taraflardan uzaklaşma mücadelesi veren Kastamonuspor’a 2-1 kaybetmesi bu doğrultu da beni yüreklendiren en önemli gelişme..

Gelelim kendi penceremize..

-6 averajlı Turgutluspor karşısında ilk yarıyı 2-0 mağlup kapattığımızda “şampiyonluğa oynayan takım ikinci yarıda bu skorun altından kalkamazsa kimseyi kandıramaz” diye düşündüm..

İkinci yarının ilk 15 dakikasında Abdülaziz’in kafa golüyle farkı 1’e indirdiğimizde puan iştahımız arttı ama bu iştah artmakla kaldı, 2-1 yenildik..

Böylece 5’te 5’ten sonra dün Sakarya’da yaşadığımız 2-1’lik Turgutluspor yenilgisi zirveye giden yolda gözlerimizin bilmem kaçıncıya açılmasına yolaçtı..

Neyse ki lige denge geldi, biz de bu ligin ilk 5 yolunda en güçlü play-off adaylarından biriyiz..

Henüz ligin yarısı bile olmadı, yönetimsel sorunlar diz boyu, genel kurul kapıda, teknik heyet rüyada, futbolcular memur havasında..

Yürüyerek yendiğimiz lig sonuncusu Kardemir Karabükspor’dan sonra uzun süre liderlik koltuğunda gördüğümüz Turgutluspor’u ciddiye almayan bir yapı şampiyonluğu ancak rüyasında görür..

Sakarya’da 6-2 yenildiğimiz Bodrumspor maçından sonra ders almamız gereken ikinci Sakarya faciası bu 2-1’lik Turgutluspor yenilgisi olsun, varsayalım yine iş kazası..

Sakaryaspor’da altyapı belediye bünyesinde olduğu için Büyükşehir personeli olarak A takımı çalıştıran Murat Balaban ve ekibi bu yenilgiyi nazarlık olarak boynuna taksın, kimden ne eksikleri var ki?

Sakaryaspor’da maaşını dolarla alırken 9 maçta 14 puan kaybeden İsmail Ertekin’in kredisi vardı da bu ekibin neden olmasın?

Önemli olan alınması gereken dersler, yerine getirilmesi gereken taahhütler..

Futbolcular paralarını veya primlerini veya formanın adaletini genellikle görecek ama işlerini adam gibi yapacaklar mı?

Ete süte bozulup kendilerini nerede görecekler?

Covid-19 bitecek, taraftar tribüne dönecek mi?

6 Mart’ta kim başkan olacak?

Bu önemli ayrıntıların ışığında bugüne bakalım, düşünelim..

Diyelim ki 5’te 5 yapan teknik heyete öz güven geldi, dün sağbeki değiştirdi..

Tecrübeli sağbek Hakan’ın uzaklaştırmak istediği top en tecrübeli stoperimiz Berkaycan’a çarptı, çarpıldık..

Azad yoktu, sıkıntı oldu..

Berk İsmail şans buldu, olmadı..

Ali Özgün vardı, dün yoktu..

Turgutlu günündeydi, Ferhat Yazgan’ın kardeşi kilidi açtı, kapatamadık..

Futbolda var bunlar, canınız sağolsun.. Veya canımız böyle istiyor olsun, düzelir..

3 gün sonra yine maç var, iyi haberlerde buluşma dileğiyle..

Netice de bir maç bitiyor, diğeri kapıya dayanıyor ve Sakaryaspor bu ligde bir ilki değil, kaderini yaşıyor, ne çıkarsa bahtımıza..

Çünkü bu kadar beceriksizlik yaşanırken kimse kimseye kulak vermiyor, ders almıyor, başkan oluyor, bırakıyor..

Yine başkan oluyor, yine bırakıyor..

SANTRA HARİCİ

İnsanı elde tutmak

Ateşi elle tutmaktan daha zordur