SANTRA
Biz zamanlar Sakarya..
Bir finalde daha taktik maktik yoktu, bam bam bam vurulduk..
Lig aynı ancak Sakaryaspor’un grubunda bir Eyüpspor vardı, bir de Sakaryaspor.. Kocaelispor’un grubunda yok yoktu..
Pandemi vardı, yapılamayan genel kurullar oldu..
Lig’in 9. haftasında Sakarya’da oynadığımız ve 6-2 yenildiğimiz Bodrum maçı sonrası tecrübeli hoca İsmail Ertekin gönderilmiş, başkan Cevat Ekşi istifa etmişti..
Bu şehrin Karadeniz’e açılan çocuğu Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem Yüce şehre değil ama Sakaryaspor’a yabancıydı, taraftarın ağzına baktı, taraftar gibi konuştu, tribün liderlerini dinledi..
Spor basınıyla sıfır toplantı, sıfır istişare..
Genel kurul süreçlerini iyi yönetemedi, ayak oyunlarının altında kaldı..
Milletvekillerini Sakaryaspor şemsiyesi altına çekemedi, özellikle sporcu kimliğiyle dünyaya nam salan Kenan Sofuoğlu’ndan faydalanamadık..
Dolayısıyla bu sezon büyük resme baktığımızda ise “Sakaryaspor bizimdir” masallarıyla başladığımız yeni sezon hüsranla bitti..
Yarı finalde Hekimoğlu Trabzon’u uyduruk bir penaltı golüyle elerken zorlanan Kocaelispor hafife alınmıştı..
Sakaryaspor ise aynı gün Kırşehir’le Sakarya’da yarı final ikinci maçını oynadı, ayaklar yerden kesildi..
5 gol atmıştık, Berk İsmail 20 dakika içinde 3 gole direkt katkı yaptı..
Finalde aynı Berk İsmail 40’a merdiven dayayan Numan Çürüksu’ya teslim oldu, kafayı kaldıramadı..
Berk İsmail daha önce de Sakaryaspor formasıyla Bursa’da final, Antalya’da çeyrek final oynamıştı, değişen birşey olmadı..
Bireysel performansların dışına çıkacak olursam finalde 4-0 kazanan Kocaelispor birinci bölgede çelik gibi, ikinci bölgede arı gibi, üçüncü bölgede bulduğunu atan takım görüntüsü verdi..
İzmir’li hakem Halil Umut Meler yediğimiz ikinci gol öncesi Nuri Fatih’e yapılan faulü es geçerek maçın erken kopmasına neden oldu, hepsi bu..
Sakaryaspor bu finale “vatan millet” hazırlandı..
Yine şehir bayraklarla donatıldı, maç bitti, futbolcular sahtekar, yönetim istifa..
Dün bu şehrin çocukları bu futbolculardan şampiyonluk bekliyordu, bugün kalemler kırıldı..
“Defolup gitsinler” manşet oldu..
“Geçmiş olsun” demek için başkan Cevat Ekşi’yi arayacaktım, “yanlış anlar” diye vazgeçtim..
Kendisi bizi hiç aramadı, hiç basın toplantısı yapmadı, bildiğini yaptı..
Bugün futbolcuların hepsi evine döndü, yönetim evinde..
Üzgünüz elbet..
En çok üzülenlerden biri ise kuşkusuz Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem Yüce olmuştur, geçmiş olsun..
Ekrem Yüce büyük paralar buldu, başarı gelmedi..
Sakarya’da 20 yıl öncesi aklıma düştü..
Antalya’da Malatyaspor’a penaltılarla kaybetmiştik, bir gün sonra Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Duran takımı Çark Mesireyeri’nde topladı ve dedi ki; “Üzülmeyin, seneye çıkarız”
Sakaryaspor şampiyon gibi dağıldı, ertesi sene fırtına gibi esti, 2004’te süper lige direkt çıktık..
Babalar gibi son çıkış bu oldu..
Bugün bu takımı kim toplar ve “Üzülmeyin, seneye şampiyon olursunuz” der..
Kim basını toplar, gelecek sezonun planlamasını anlatır..
20 sene sonra 20 sene öncesine baktığımızda Sakarya’da her yönden geriye gidiş değil mi bu?
Her sene sil baştan!.
Bu ligde son 4 yılda transfer ettiğimiz futbolcu sayısı 100’e dayandı, kimsenin yüzü kızarmıyor..
Taktik maktik yok, bam bam bam birbirimizi vuruyoruz..
Bu şehirde sadece Sakaryaspor konusunda değil genel hatlarıyla herkes herşeyi biliyor, gelecek planlaması Ankara’dan bekleniyor, kurtar bizi baba..
Sosyal medya yangın yeri, herkes gazeteci, gazeteciler evde, tebrikler Sakaryaspor..
O sene bu sene değilmiş, seneye inşallah..
Yine hayallerimizle oynadın, yine kazanamadın, sağlık olsun..
Bu finalin iz bırakan olayı ise iki Sakaryaspor taraftarının Olimpiyat Stadı’nda finali izlemek karşılığında 3 bin koltuğu sabunlu suyla silmesiydi, Sakaryaspor aşktır..
Birde final yolunda Karasu’lu bir kardeşimizi trafik kazasına kurban verdik, Allah rahmet eylesin..
SANTRA HARİCİ
Ayıyı muhtar yapan köy
Armudu rüyasında görürmüş
