Acıka

Acıka

Sanırım İlimizde bu ismi duymayan yoktur. Herkesin bildiği gibi adı üstünde; ‘Acıka’

Hani her kahvaltımızda yada akşam çaylarında ekmeğimizin üstüne sürdüğümüz hafif acılarla tatlandırılmış bir kahvaltı mezesi vardır ya he işte o.

İlimiz Sakarya gerçekten de tarih yazmış bir şehir. Elbette kıymetini bilene. Adı üstünde Sakarya meydan muharebesi, 1999 depremi, yetmedi Sivasspor deplasmanına giderken geçirdiğimiz trafik kazası ve sonrası yitirdiğimiz şehitlerimiz.

Ayırt etmiyorum hiç birini. Savaş, deprem yada deplasmanda kaybettiklerimiz. Şu bir gerçek ki Sakarya olarak tamamen tabiri caizse ‘acıların şehriyiz’.

Bir acı daha yaşadık. 26 Ağustos Cumartesi, günü bitmeyen bir stat, gönderilmeyen bir tren ile gerildiğimiz günde, her şeye inat 5 bin taraftarı ile Gebze Stadını dolduran Sakaryaspor beklediğimiz gibi çıkmadı.

Bu arada Tatangalar’a gel de şapka çıkarmadan saygı duyma. Efsanenin taraftarı olduklarını bir kez daha gösteren Tatangalar, Karşıyaka karşısında sevdalarına öyle bir destek verdiler ki anlatılmaz yaşanır.

İşte tüm bunlara rağmen alınan 0-0’lık skor reva mı? Hele ortaya konan kötü futbol gerçekten de içimizi çok acıttı. Geçen yılki şampiyonluktan sonra yok böyle bir geri dönüş. Senin adın; Sakaryaspor.

Hakem ne kadar kötü yönetirse yönetsin, transfer yapamamış, çırpındıkça batan bir takıma karşı hazırlık maçı oynar gibi hazırlıksız bir kadro ile verdiğin görüntüyü ben kabullenemiyorum.

Kendisine çok inandığım sevgili Osman hocamızın Fatih ve Talha’yı ilk 18’e almaması ayrı bir tartışma konusu.

Kısacası futbol oynama taklidi vardı Gebze Stadında. Benim anlayışıma göre futbol yoktu. Bir de buna son dakikalarda gelen değişiklikleri ekleyecek olursak, ‘hocam neredeydin?’ demezler mi insana.

Allah’tan sezonun ilk maçı da sabrımız var. Paniklemeyelim ancak bu futbolla şampiyonluk hayal olur. Acıların ili veya Tatangalar şimdilik bunu da sineye çekerler ama bir an önce önlem alınmalı. Bizim beklediğimiz Sakaryaspor bu değil. Şen ve esen kalın.