Spor ahlakında doping
Spor olayının en temel ve belirleyici ilkesi eşitliktir. Doping sporun eşitlik ilkesine aykırıdır ve bu ilkenin açıkça çiğnenmesi demektir. Bu noktadan hareketle sporda doping kullanımı, spor ahlakının yapısını boz-maktadır. Bir yandan gelişen teknoloji, spor araç gereç ve alanlarını daha yüksek performansa uygun hale getirirken, diğer yandan toplumları birbirlerine yaklaşması ve artan boş zamanlar ve yükselen refah düzeyi, daha çok sayıda insanın gerek sporcu gerekse seyirci olarak spor ile ilgilenmesini sağlamaktadır. Bu ilgi artışında elbette ki yükselen performanslar da önemli rol oynamaktadır. “Daha yüksek performans daha çok ilgi, daha çok ilgi daha yüksek performans” kısır döngüsünü ortaya çıkartmıştır.
Sporcular ünlü olmak, rekor kırmak ve bunların sonucunda daha fazla maddi kazanç sağlamak için doping kullanımına yönelmektedirler. Sporcuların doping kullanmasına yardımcı olan antrenörler, doktorlar ve diğer uzmanlar en az sporcular kadar sorumludurlar. Çünkü, elde edilecek maddi kazançtan pay almaktadırlar. Bu konuda Uluslar arası olimpiyat Komitesi başta olmak üzere, ulusal ve uluslar arası bütün spor federasyonları da üzerine düşen görevi tam olarak yapmamaktadır.
Bunun nedeni yapılan spor organizasyonlarına gölge düşmesi endişesidir. İnsanların yapılan spor organizasyonuna veya yarışmalara olan ilgisinin azalması reklâm ve sponsorluk gelirlerinin önünü kesecektir. Bundan dolayı sporculara yapılması gereken doping kontrolleri tekniğine uygun yapılmamaktadır. Doping kullanımının çok yaygın olduğu bilindiği halde, kontroller geciktirilmekte ve adeta sporcuların temiz çıkması için elden gelen her şey yapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, spor ahlakının sorunlarından biri olan doping ve spor organizasyonlarındaki görünümünü sosyolojik, ekonomik ve psikolojik açıdan irdelemektedir.
